عاقبت - اشعار من

تعداد کل بازدید : 5469

بازدید امروز : 1

بازدید دیروز : 1

اشعار من

کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفته‏ها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]

عاقبت

نویسنده: فاطمه حسینی ::: سه شنبه 97/3/15::: ساعت 2:50 عصر

عاقبت رسید،انتهای حسِّ سردِ این دلم

انتهای روز و شب،به انتظارِ قلبِ غافلم

رفتنت که باز،بُرده عطرِ این شکوفه از تنم

روزهای تلخ،پشتِ هم دریده بطنِ ساحلم

سخته بعد از این هوای خشکِ عشق،باز تَرشود

سخته حل کنم بدونِ بوی یار،باز مشکلم

کاش بشنَوم صدای پای عشق،درمیانِ راه

کاش بودنت دوباره پُر کند تمامِ محفلم

درجهانِ من که تیرگی گرفت،رنگِ آرزو

کاش می رسید ختمِ روزگارِ سخت وباطلم